Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen kan inspireren. Het is nooit te laat om te studeren, om een diploma te halen of om een fout weer recht te zetten.
Als tiener was ik behoorlijk rebels, school was vervelend, het kon me niet boeien. Ik had moeite met gezag en sloeg alle goede raad van ouders, leerkrachten in de wind.
Uiteindelijk kwam ik terecht in een richting in het beroeps met veel praktijk maar ook daar hield ik het snel voor bekeken.
Ik verliet de school toen ik amper 17 was en begon te werken met een leercontract in een kapperszaak. Al vanaf het begin wist en voelde ik dat dit niets voor mij was en ik ging al snel op zoek naar iets anders. Ik wist een job in de sales te bemachtigen. Na die job als vertegenwoordigster kon ik als bediende werken in het museum voor Schone Kunsten. Dit lag me al veel beter, ik voelde me in mijn sas tussen de prachtige schilderijen en fototentoonstellingen en ik deed mijn werk graag. Helaas was het een tijdelijk contract en na een goed jaar moest ik weer op zoek.
Via een kennis kwam ik terecht in de wereld van vastgoed en bouwprojecten. Met enkel een leercontract op zak werd ik aangenomen om de administratie van een groot project op te volgen. Ik weet nog steeds niet hoe ik de zaakvoerders kon overtuigen om mij in dienst te nemen maar ik heb er met hart en ziel ,vele jaren gewerkt. Na een paar maand was ik voldoende ingewerkt en ik kreeg steeds meer verantwoordelijkheden zoals ,de planning van de werf, de opvolging van de werken en de oplevering van meer dan 60 huizen per jaar.
Het feit dat ik geen diploma had echter, bleef bij mij altijd een wrange nasmaak behouden. Ik ontweek altijd vragen over mijn vooropleiding en studies. Ik voelde me er minderwaardig door.
Een half jaar na mijn 40ste verjaardag kreeg ik onverwachts mijn ontslag. Ik werkte toen bij een vastgoedkantoor aan de kust en de crisis sloeg er toe. Daar stond ik plots …
Ook al had ik veel ervaring, ik had geen diploma. De tijden zijn nu anders dan toen ik midden twintig was en ik was ook wat uitgekeken op de vele bouwprojecten en de stress die daarmee gepaard gaat.
Het spreekwoord dat als er een deur dichtgaat, er ergens anders één zal opengaan, klopt.
Al jaren had ik een passie voor fotografie, voor kunst en ik ben leergierig.
Ik wou, gesteund door mijn man, terug studeren en toch een diploma behalen en dan liefst meteen in een richting die mijn passie is.
Via de VDAB sprak ik met een trajectbegeleider en hij gaf me de raad om het via de examencommissie te proberen. Na wat zoekwerk en opties te vergelijken, kwam ik terecht in de aula in Brussel. Ik luisterde naar de infosessie en twijfelde geen moment. Ik was verbaasd met hoeveel we er zaten. Jong, oud, ouder, allemaal mensen met eenzelfde doel. Dit was het, ik kreeg een tweede kans en die zou ik grijpen met twee handen.
Studeren na zoveel jaren in combinatie met een gezin van 3 kinderen en een man die dikwijls naar het buitenland moet, is echt niet makkelijk. Maar waar een wil is, is een weg.
Ik schreef me in voor het deeltijds kunstonderwijs aan de Academie voor Schone Kunsten om voldoende ondersteuning te krijgen voor mijn fotografievakken. De leerkrachten daar zijn op de hoogte dat ik examens moest afleggen in Brussel en hebben me echt geholpen maar het meeste moet je uiteindelijk zelf doen. Het komt niet uit de lucht vallen , het is een combinatie van zelfstudie , fototentoonstellingen, musea bezoeken en volharden
Voor het studeren van mijn algemene vakken heb ik mezelf een strakke discipline opgelegd. Van zodra de kinderen op school zijn neem ik mijn boeken en begin ik eraan. Ik studeer van 9 tot 12, hou een korte pauze en studeer dan terug verder ofwel ga ik naar de Academie om er les te volgen.
Toch heeft het ook voordelen om op latere leeftijd te studeren, je inzicht is veel groter, vooral geschiedenis boeit me enorm . Ik weet nog hoe ik tijdens het invullen van mijn examen dacht, geniet er nog even van want na het indienen van mijn examen moest ik verder met een ander vak en met spijt heb ik mijn cursus geschiedenis opgeborgen.
De voldoening om 87% te behalen voor het vak geschiedenis was dan ook groot.
Voor zo goed als al mijn vakken heb ik de cursussen van Edulogos aangekocht. Ook mailen met vragen over de leerstof kan, want het nadeel aan de examencommissie is dat je er echt alleen voor staat. Niemand zegt je eens dat je goed bezig bent, je kan geen raad vragen en contact met de commissie is stroef en strikt. Een standaard mailtje als antwoord op een vraag, veel meer is het niet.
Nog 3 vakken en ik heb mijn secundair diploma in de richting Fotografie. Al mijn examens voor fotografie heb ik ondertussen al afgelegd en ik ben geslaagd met mooie resultaten.
Ik heb keihard gewerkt en daar pluk ik de vruchten van.
Mijn eerste examen legde ik af in november 2014 en ik schat, zonder tegenslagen, klaar te zijn rond november 2015. Ik heb de smaak te pakken en zal beslist nog verder studeren aan de Academie, waarschijnlijk in combinatie met een SLO (speciale lerarenopleiding).
Uiteindelijk kan ik het zo stellen: mijn ontslag was het beste wat mij kon overkomen.
Katrien.