In het artikel dat vandaag in De Standaard staat, suggereert de uitspraak van Lieven Boeve dat examencommissie gezien wordt als een gemakkelijkheidsoplossing.
We willen hier eerst en vooral tegen inbrengen dat examencommissie zeker niet gemakkelijker is dan gewoon naar school gaan en op de traditionele manier een diploma behalen.De leerstof is niet speciaal moeilijker, maar de kandidaat moet meer leerstof verwerken en moet dat bovendien autonoom doen.
Ook is er bij de examencommissie zeker geen sprake van minimumdoelen. De leerplannen zijn vergelijkbaar met die van het vrij onderwijs en het gemeenschapsonderwijs en zijn evengoed gericht op het behalen van de eindtermen.
Daar staat tegenover dat heel wat jongeren (samen met de heer Boeve blijkbaar) denken dat examencommissie gemakkelijk is.
Als de pers spreekt van een gemakkelijkheidsoplossing zal die gedachte alleen maar versterkt worden. Het klopt natuurlijk dat de school ideaal is om allerlei sociale vaardigheden te verwerven. Wie thuis blijft en op zijn eentje studeert, verwerft die vaardigheden minder. Daar staat tegenover dat kandidaten examencommissie zelfstandiger leren werken, betere studievaardigheden ontwikkelen en zich goed leren organiseren. Dat zijn andere vaardigheden en die zijn niet noodzakelijk meer of minder nuttig.
Sociale vaardigheden kunnen bovendien ook elders dan op school verworven worden, terwijl op school niemand ooit leert om op zijn eentje een zeer grote hoeveelheid leerstof te verwerken.
We begrijpen dat scholen het zorgwekkend vinden dat almaar meer jongeren een alternatief pad kiezen, maar is het correct om van die jongeren te beweren dat ze kiezen voor een gemakkelijkere weg? Dat smaakt naar "blame the victim".
De gewone school heeft niet de mogelijkheid of de middelen om in te spelen op de noden van elke leerling. Dat is een realiteit. Het is dus onvermijdelijk dat leerlingen gefrustreerd raken, zich onbegrepen voelen, schoolmoe worden,... en het absoluut niet meer zien zitten om elke dag opnieuw naar die bron van ongenoegen te trekken. Sommige leerlingen proberen dat op te lossen door van school te veranderen, andere kiezen voor examencommissie.
Niemand ligt wakker van het eerste, maar dat tweede ... We zeggen absoluut niet dat scholen te weinig doen. De meeste scholen doen veel meer dan logischerwijs kan met de middelen die ze krijgen en in elke school zijn er leerkrachten die met hand en tand vechten voor hun leerlingen. Maar nee. Het is niet genoeg. Het kan niet genoeg zijn. Een deel valt uit de boot en als een deel van dat deel zijn weg vindt naar de examencommissie moeten we dat toejuichen in plaats van die jongeren gemakzucht toe te dichten.